هستی ...

هستی ...

خدا را شکر که هستی

با تمام اغماض های کوچک و بزرگی که  من همیشه جار زدم و تو همیشه جایی توی ذهنت چالشان کردی .

خدا را شکر که دنبال جایی برای دوست داشتن نمی گردم .

دنبال آغوشی ... فکری ... حسی ... 

یاد می گیرم کم کم 

نوک پیکان تمام فکرها و احساسها را 

به یک سمت بگردانم

سمتی که 

دلتنگی های این روزهایم  را نشانه رفته اند 

دلتنگی کم داشتن تو توی شهری که 

بی تو مرا حبس می شود ...