چقدر ؟؟

خدا چقدر مهربان است ؟

چرا توی ذهنم نمی گنجد که خدا چقدر می تواند مهربان باشد ؟

یعنی خدا چند بار در طول روز یاد من می افتد ؟

وقتی دلم گرفته و غمگینم خدا چه می کند که از این حال خلاصم کند ؟

وقتی حکمتهایش توی گوشم سیلی می زنند چطور به من نگاه می کند ؟

اگر اینقدر دوستم دارد چرا همیشه این روزها باهاش قهرم ؟

خدا اصلا وجود دارد که مهربان باشد ؟

اصلا وسط این همه کار و دغدغه یاد من هم می افتد ؟

مثلا قبلا از ظهر می آید بپرسد که راستی حالت روبراه شد ؟

چرا هیچ وقت نمی گوید چطوری ؟

اگر اینقدر مهربان است و اینقدر نزدیک پس چرا احساسش نمی کنم ؟

چون فقط من نمی شناسمش او هم نباید خودش را نشان بدهد ؟

خدا اصلا مهربان است ؟؟؟

پ ن : قبل از نهار می پرسد راستی حالت بهتر شد . انگار دلم نمی خواهند توضیح بدهم بیخودی بهانه می کنم که در می زنند و از اتاق می دوم بیرون ... خدا هم قبل ناهارش یاد من می افتد که بهتر شدم یا نه ؟؟