اعترافات

بذار خیالتو راحت کنم منم همونقدر گند تو وجود انسانیم دارم که بقیه .

کف اتاق بچه ها خوابیدم و از خودم بدم میاد برای رفتارهای بی ادبانه ام با یه بچه . بذار اعتراف کنم من مادری ام که وقتی بچه ام شب از خواب به طور مکرر بیدارم میکنه شبیه یک هیولای بدذات میشه . اینجور وقتا اصلا شبیه مادر تو قصه ها نیستم عین یک زن بابام . گرشا تقریبا امشب دوازده بار صدام زد . من با تمام ادعام حتی شعورش رو هم ندارم وابستگی این بچه رو قدم قدم رفع کنم . یهو تخت شو جدا کردم و به زور بهش میگم باید باید باید تو تخت خودش بخوابه . من با تمام ادعای فضلم همینقدر نادانم، امیدوارم قسمت نازک نارنجی درونم افسرده نشه از اینکه باهاش بد حرف زدم. بعد تو میشینی از من یک ماورایی میسازی که انقدر خوبه که خودمم ندیده عاشقش میشم . منم پرم از رفتارهای زشت نه فرشته ام نه کلا شیطانم یه چیزی ام این وسط مسطا. خودشیفتگی باعث شده یک سری از اشکالاتمو نبینم . تو روز اگه پنج تا کارم قابل تحسینه حداقل پنج تا کار فاجعه هم کنارش انجام دادم . منو داری خیلی خوب میبینی ، اینجوریام نیست. قرار نیست زباله دان وجودمون رو جلوی هم خالی کنیم وگرنه دنیا اینقدر فاجعه نمیشد .

پ ن: لطفا با شعور باش یلدا از کارات همچنان ناراضی ام. الکی خوشِ گیر و گور دار.

پ ن: میشه بیای منو از توی من بکَنی بندازی دور چند ساعت تنها باشم تو خودم؟ انقدر از خودم کلافه م آ...